homoseksualiści... ;)

[link widoczny dla zalogowanych]
hmm... no właśnie, ostatnio popularny jest temat blisko związany z naszą ulubioną partią Geirychowską więc może ten też się spodoba... Co sądzicie o takich ludziach, są normalni czy nie? Należało by pozamykać w gettach a może zaakceptować ich obecność, w końcu byli są i zawsze będą wśród nas... Jak na nich patrzycie gdy np. przechodzi koło was 2-óch homoseksualistów trzymających się za ręke lub 2-óch mężczyzn którzy się całują? I co myślicie o pomyśle wywalenia homoseksualnych nauczycieli ze szkół? co do wyrzucania takich ludzi ze szkół to jestem temu przeciwni, przecież to nie jago wina że jest jaki jest i jeżeli nie demoralizuje jawnie młodzieży to czemu miaby nine pracować w szkole, to że jest inny nie znaczy gorszy, to jakby, wg mnie, wywalić 6 palczastego nauczyciela ze szkoły dlatego, że nie jest jak inny... a całujący się faceci mnie brzydzą i tyle... ale jak chcą to niech tam robią wszystko co chcą w swoim mieszkanq...

Podoba mi się to co Maciej Stuhr powiedział na ten temat: Wyobraź sobie, że nagle, nie możesz kochać swojej kobiety, że nie możesz publicznie się cieszyć, bo czekają ciebie sankcje.

Sorry, ale nic mnie nie przekona do demoralizacji, bo niby jak? Czy w Wałbrzychu kiedykolwiek ktoś z nas widział całujących się facetów? Problem jest egzotyczny, a mimo to - nakręca się go. Zupełnie niepotrzebnie.

A zakaz pracy dla nauczycieli homoseksualistów... No cóż, gdy w Danii w czasie II Wojny Światowej Niemcy chcieli wprowadzić żólte gwiazdy Dawida dla Żydów, to ich król powiedział, że chce miec pierwszy taką gwiazdę i nie pozwala na takie traktowanie ludzi.

Wydaje mi się, że sprawa jest jasna...

Jak dla mnie, równie nieestetyczne jest, kiedy para hetero publicznie prezentuje swoje języki, jak gdyby miało to robić dwóch facetów. Sorry, ale chyba każda normalna para homo/hetero jest razem nie po to, żeby się z tym obnosić po ulicach, tylko żeby ze sobą być. Nie wiem, ale ja tam na przykład wolę zostawić sobie i facetowi dość spore, powiedzmy, "życie prywatne", co nie oznacza, że nie będę z nim szła za rękę po ulicy per exemple, ale to chyba o pewnie smak po prostu chodzi i już. A jak ktoś chce robić ze swojego związku, jakikolwiek by nie był, przedstawianie, to go generalnie pozdrawiam...

W świetle obecnych badań, coraz bardziej prawdopodobny staje się pogląd, że to geny kształtują człowieka, a to, w jakim wzrastał środowisku czy kto go wychowywał, w mniejszym stopniu, a to może stać się poważnym argumentem w ręku zwolenników prawa par homoseksualnych do adopcji.

Jak Gryz napisał, zbyt egzotyczny to problem jak na polskie realia i zbyt nakręcany.

W Wiedniu idąc ulicą widziałam kilka par homo. I co? I zasadniczo nic. Dopóki nie uchwyciło się momentu, w którym łapali się za ręce, to tego nawet nie widać.

Art. 32 Konstytucji:

Powszechna Deklaracja Praw Człowieka :

artykuł 2:

Kurczaqi, przydałby się nam ktoś z Nop-u do dyskusji.

A prawdę powiedziawszy, dwa powyższe posty są jak dla mnie - bardzo miłe w odbiorze

A kwestia chyba najbardziej kontrowersyjna - adopcja dzieciaków i małżeństwa.

Proszę o opinie, ja zwyczajowo wypowiem się później...

ulala, ale zaczęli wszyscy ustawami walić :wink:

czyli, że wasze zdanie jest równorzędne z wszelkimi ustawami o prawach i równości człowieka tak? co do małżeństwa to nie mam przeciwko temu za bardzo nic, nie wiem jak ale może oni rzeczywiście się kochają ale jeśli chodzi o adopcje dzieci to nigdy bym się nie zgodził aby jakieś dziecko rosło i wychowywało się w domu z dwoma tatusiami czy mamami... mimo tej równości i tego wszystkiego to jednak jest jakieś zboczenie a dziecko mimo tego, że tolerancji powinno się uczyć od małego to powinno rosnąć w ekhm normalnej rodzinie...

I. Takie inicjatywy sa kompletnie niezgodne nie tylko z Konstytucją, PDPC, ale też z MPPOiP:

Art. 17 ust. 1:

Nie ma sensu cytowanie konstytucji, bo swiadomosc ze taki "papierek" istnieje a przestrzeganie go i postepowanie wg jego zasad (nie mowie o wyzszych sferach, bo tam jest to chociaz w pewnym stopniu egzekwowane) to dwie, zupelnie rozne sprawy.

Jesli chodzi o adopcje, to obecnie jestem przeciwny, przedstawiane jak dotad argumenty nie przekonaly mnie ze wychowywanie dziecka w srodowisku homoseksualnym (a w zwiazku z tym przyswajanie takowych wartosci) to dobra rzecz z prostej przyczyny - dziecko nie ma swiadomosci, ze rodzina, w ktorej sie wychowuje jest inna. O ile problem homoseksualizmu wiaze sie z tolerancja, to mimo tej tolerancji nalezy zdac sobie sprawe ze stwierdzenia, ze taka rodzina odbiega od normy.

czy wy naprawde uważacie, że lepiej się wychowawywac w domu dziecka niż w domu?! Zamiast ciepła (tak, choćby i dwoch tatusiow, czy mamus) pogarde, zamisat cieplych obiadkow - stołowa? A kto wysłucha takie dziecko w "bidulu" ? Przecież rodzic moze dac wiecej!! Mnie wychowuje tylko matka. I co? Żyję, mam dom, kochająca rodzine. Nie wyobrażam sobie, żeby ktoś wyrządził mi tak wielką krzywdę, że umieściłby mnie w domu dziecka, bo mój ojciec ze mna nie mieszka! (moze rozwod i para homoseksualna to nie to samo, ale to ANALOGICZNE). Zastanówcie się.

Analogiczne? Jeżeli jedno dziecko jest wychowywane przez matkę, a drugie przez dwie matki to to jest sytuacja analogiczna?

Homoseksualizm można uznać za chorobę, odchylenie - cokolwiek. Ale jest to coś, co odbiega od normy. Ok, dom dziecka też nie jest, powiedzmy, normalnym domem. Ale nawet ludzie "z bidula" zakładają potem rodziny, radza sobie w zyciu. A nie wiem, na ile dorastanie w domu z dwoma tatusiami będzie dobrym przygotowaniem do życia, wpoi dobre wzorce.

A czasem więcej miłości można dostać od kompletnie obcych ludzi, od opiekunki "w bidulu" też.

Sprawa "papierka" - to w Polsce po prostu wymordowano wszlekie elity i chwała Bogu, że mamy prawo jakie mamy. Póki co mamy nad sobą zobowiązania międzynarodowe, więc nic nie zrobią.

Co do adobcji, to cieszę się głosem uncontrolled - coś innego.

Mimo wszystko, ja jestem przeciwny adopcji, gdyż nikt w zupełności nie bierze pod uwagę opinii dziecka i myślę, że jeśli ktoś ma 16 lat, to może iść do najbliższego krewnego homoseksualisty za swoją zgodą, jeśli coś stało się z opiekunami (np. zginęli).

Małe natomiast jest narażone na szereg szykan społecznych, a może i nie odpowiada mu homoseksualizm. Nastawienie do tej sprawy, nabiera się z wiekiem i myślę, że model "tradycyjny" jako sprawdzony jest znacznie lepszy, bo pewniejszy.

Dołączył: 20 Mar 2007 Posty: 16 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3

Ja mysle, że mimo wszystko jakiemukolwiek dziecku bedzie lepiej mieć dom i rodzinę z dwojgiem rodziców tej samej płci niż dorastać w bidulu.

Wg. mnie miłość, której dzieciom z sierocińców niestety brakuje, jest bardzo ważnym czynnikiem podczas dorastania.

zakaz pracy dla nauczycieli homoseksualistów to po prostu przykład łamiania zasady równości. Czy homoseksualista/tka czy nie, wszyscy powinni miec takie same prawa.

Dołączył: 20 Mar 2007 Posty: 16 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3

mam wrażenie, że zakłądasz, że miłość (a cały czas mam na myśli uczucia) homoseksualna jest nienaturalna i niezgodna ze światem. ALe tak nie jest, świat jaki jest taki jest, jacy ludzie taka miłość itd.

Wyobraź sobie, że dorastasz bez miłości rodziców.
Spory brak, nieprawdaż?

Mam wrażenię ( to tak poza nawiasem rozmowy która się toczy ), że my Polacy nie mamy wyczucia. Prawdą jest, że doświadczenia naszego narodu spowodowały, że przeciętny Polak poprzez osobiste przeżycia, lub relacje jest często bardzo mądry życiowo. Jednak kwestia, której nie rozumiemy jest PRECYZJA W WYRAŻANIU MYŚLI.

Bo na przykład w tej dyskusji możnaby powiedzieć, że wszyscy jesteśmy bez wyjątku homofobami. Czemu? Gdyż traktujemy homoseksualistów nie jak równych sobie, lecz innych-gorszych. Większość mówi "niech oni sobie żyją i robią co chcą, byle nie publicznie, bo to nienormalne".

Wydaje mi się to obraźliwe. Zaakceptujmy to, że tak się dzieje i paradoksalnie wyjdźmy do nich z miłością! Badania dowodzą, że tam gdzie nie wolno czegoś robić publicznie - tam jest to robione. (np. manifestacje skinów w stanach wymarły bo nie było po co przemawiać, gdy to zaakceptowano). Nie naszą sprawą jest, a tym bardziej rządu co robią sobie nawzajem za ich zgodą dorośli ludzie.

Ale pomału zchodzę z głównego wątku, więc kończę. Zaacznijmy traktować te zachowania jako coś normalnego ( nie jakieś obsceniczne okazywanie swojej 'sekualności' - to jest równie obrzydliwe w wydaniu homo jak i hetero - patrz program Jerriego Springera) po prostu szanujmy tych ludzi i ich uczucia a tak zwanych "aktywistów" zignorujmy, bo są krzykaczami i wiecej szkodzą niż pomagają (polecam felietony Janusza Korwin-Mikkego na ten temat - bardzo oryginalny punkt widzenia).

Dołączył: 20 Mar 2007 Posty: 16 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3

Popieram Gryzaka i Wiktora. To NORMALNI ludzie. A homoseksualizm jest stary jak świat ...
Co do adopcji, zdaia nie zmienię, bo pani w bidulu nie da tyle miłości, co rodzic, nawet ten adopcyjny. Choćby dlatego, że opiekę sprawuje nad dośc liczną grupą, a ponadto nierzadko ma własne dzieci. A po domu dziecka start w życie jest straszny. Nie masz kasy na studia, nie masz kasy na życie. A wzorce? Coś się komuś chyba pomyliło, gdy mówił, że dziecko lepszy obraz wyniesie z domu dziecka, niż z domu rodzinnego.
Ciacho, analogiczne. Rozpatrz tylko przypadek, gdy z matką i siostrą mieszka brat. Czy on ma przerąbane, bo mieszka z dwoma kobietami? A one przekazują mu złe wzorce, bo w domu takim nie ma mężczyzny? A co, jeśli ma dwie siostry? To wcale nie znaczy, że będzie homoseksualistą. Tak samo, jakby miał homoseksualych rodziców. Oni nie będą go uczyć homoseksualizmu, a MIŁOSCI do drugiego człowieka. Jego sprawa do kogo skieruje tę miłośc.
Homoseksualizm to nie choroba, a ludzie są tacy jak inni. Może nawet bardziej tolerancyjni.[/b]

Hola hola, ja jestem mimo wszystko bliżej opinii Ciacha czy też Ktosia.

To są odmienne zachowania, a nie nienormalne - to wyraża szacunek. To nie jest normą, bo normą jest związek heteroseksualny. To, że jest normą, wcale go nie określa z góry jako lepszy.

Adopcja dzieci. No cóż - nikt nie uwzględnił, że takie dziecko może NIE CHCIEĆ żyć w takiej rodzinie. Druga sprawa - nie ma dowodów na szkodliwość takiego modelu rodzinnego. Ale nie ma też dowodów, że nie szkodzi dziecku. Nic nie wiemy.

Dziecko jeśli ma iść do rodziny, to ma się czuć jakby odzyskało to co utraciło - kogoś kogo może nazwać mama i tata. Ciepło matki i ojca. Sorry, nic w życiu mnie nie przekona, że przytulenie Mamy zastępczej może zastąpić facet, a zabawy i odkrywanie świata jakaś kobieta. No sorry.

Swoim poprzednim postem chciałem wyważyć racje. Bo o ile sytuacja w Polsce jest zdrowa, zapewne się zmieni. Czy mamy być hipertolerancyjni jak w Europie zachodniej? Czy może odrobinę zachowawczy mimo wszystko?
Czy taka tolerancja nie prowadzi do wywyższenia mniejszości mimo jej woli, a z czasem i ku frustracji większości?

W tej dyskusji raczej tez jestem tam gdzie gryzak i ciastko